Yalnızlık Senfonisi

Soğuk şehir, soğuk yalnızlık, soğuk insanlar...

---

Yüreğini alıp, gitmek istersin çok uzaklara. Ama yapamazsın, yüreğin yanı başında. Kaçamazsın, bırakmaz peşini! Mutlu olacağını sanırken düşersin bir boşluğa. Sanırsın ki her şey pespembe olacak. Kaçacaksın geçmişinden. Ama bırakmaz peşini. Sen kaçarsın, o kovalar. Tıpkı akrep ile yelkovan gibi... Hem zaman işler, hem ömür... Öyle bir şeydir ki hem gitmek istersin hem kalmak. Hem geçmişine bağlı kalmak istersin hem hayallerinde boğulmak. Düşünürsün, düşlersin fakat seni ayağından bağlan şeylere takılıp durursun.

Boğuşursun gecenin yalnızlığında

Film şeridi gibi süzülür gözlerinden yalnızlığın

Buz gibi duvarların arasında buz tutmuş kalbin

Titreyen nağmelerle anlatırsın yalnızlığını

Duvarlara, penceredeki buğuya.