Yağmurlu bir gecenin, sabaha ulaşmak istemediği bir vakitte sevmiştim ben seni. İlk o zaman anlamıştım aşk olduğunu. Küskün bir ay ışığının altında, sigaramın dumanında olmayışın gecenin karanlığına karışırken, hayalinle aydınlanmıştım. Gecenin kasvetli karanlığı, durmak bilmeyen yokluğunun sağanağı bile üşütememişti beni. Hayaliyle ısındığım, varlığını bilmediğim kadın. Böyle bir gecede aşık olmuştum sana ilk kez.

Yağmurlu bir gecenin, geçmek bilmeyen saatlerinde ağlamıştım sana. İlk kez o zaman ağlamıştım, aşk oluşunu ispatlamıştım kendimce. Bir başkasını sevdiğini söyleyişin kalbime kadar dondurmuştu beni. Tam şurama kadar sen dolmuştun, sonra çıkmıştın gözlerimin yanından. Gözümden düştüğün an sevmiştim, bir daha. Gözümden düşüşünü sevdiğim, gidişini engelleyemediğim... Böyle bir gecede ağlamıştım sana ilk kez.

Şimdi ise aşkına yağmurun şahit olduğu bir gecede yazıyorum sana. Bilmem aşkıncı kez...

Yağmurlu bir gecede vazgeçmek umuduyla senden, ilk kez...