Ölüm uzak olduğu kadar yakın... Her şeye izini bırakmış. Sinelerimize sinmiş kokusu. Ölüm... Sahi ölüm korkulu bir sevinç... Heyhat! Sevinci mi kaldı bizim için, ömrümüzü izlesek koşarak kaçarız kendimizden... Tırnaklarımızı etlerimizden koparıp kendimizi parçalarız... Artık ölüm bizim için sevinç değil... En kara gece, en kara gün, en korkulu rüya... Toprağın altında sıkışmış bir beden, ruhu bunaltan sorular... Allah'a kavuşma özlemi yok ki bizde, bizdeki özlem değil... Bizdeki korku,  hem de öyle bir korku ki...

Hayatını yaşamışsın şimdiye dek, bırak da bundan sonrasını Allah'a ayır... Bilirsin ölüm ani... Belki biraz Allah'a yakın olursan gideceğin yerde rahatlarsın biraz da olsa. Belki düştüğün bu depresyon halinden kurtulursun... Belki de hayatı şimdi yaşamaya başlarsın kim bilir...