Geceleri çok gürültülüdür buraları

Çığlık çığlığa susmalar duyar insan

Karanlık çöktü mü

Öyle kalabalık olur ki bu sokaklar

Yalnızlık tek başına dolup da taşar penceremden

Duvardaki saat bile yorulmuş ilerlemekten

Bir umut kalmamış dibinde kavanozun

Gitmek de paklamaz bizi artık

Öyle başka şehre göçmekse hiç olmaz

Yaramızın merhemi bellidir esasen

Kendinden vazgeçip yine kendini bulmak gerek

Yeniden doğmak için yanıp kül olmalı ki

Bir bebek ağlamasıyla

En baştan başlayalım hayata

Simurg misali kanat çırpalım göğe...