Sana bakmak sonsuzluğa bakmak gibi,

Kalabalığın uğultusunda sağır olmak gibi,

Aydınlığın doruğunda kör olmak gibi.

Hayat damarlarımın kopması gibi.

Bakışların değince gözlerime,

Öyle bir duruyor ki dünya,

Başka alemler geliyor aklıma.

Kaybolmak gözlerinde arafta kalmak gibi.

Ne ölebiliyorum ne yaşabiliyorum.

Ruhum cennet bahçelerinde dolanıyor,

Hatırlatıyor bana senin kokunu.

Kendimi kaybetmekten korkuyorum,

Lakin gözlerin o kadar derin, o kadar karanlık ki.

Bir adım atsam adımı unutacağım biliyorum.

İsmin ne diye sorduklarında adın salınacak havaya seziyorum.

Belki de sana bakmak kıyametin ta kendisidir.

Sırat köprüsünden geçmek gibidir.

Kısaca sana bakmak ölümlerin en güzeli,

Şiirlerin hikayesi,

Aşkın ve kıyametin ta kendisi...