44.5 kilo cılız bir entelektüeldim,

Anneme böyle şeylerden bahsetmem.

Yalvarırdım biri aynı dilde konuşsun diye benimle.

Göğün yüzü hep bi' tuhaf, bilirsin...

Yalvarırım.. Böyle şeylerden bahsetmem.

44.5 kilo cılız, sünepe bir entelektüeldim.

Yaşamaya nereden başlayacağımı bilmem, kendimden de korkarım.

Ufakken gökte hırpalanan bir tanrıdan da bahsetmedim, hiç kandan da...

Yüzüm hep düşüverir.

Ufacığım daha, hırpalayan da tanrı.

Göğüm hep düşüverir.

Sessiz, çirkin öbekler kaldı.

Diyalektik, rutubetli, karanlığa yakın odacıklar..

Sonra nasıl şişmanım, nasıl tembel,

Nasıl sakalsız, çirkin herifin tekiyim.

Baksana bana, Allah var şimdi!

İbadetlerim var, bir bir bilirim.

Sahi söylemedim mi hiç?

Hz. İbrahim’den beri hayal etmek bu;

İnanç..

Allah var şimdi.

Şimdi öyle bir bahsederim de,

Nereden başlayacağımı bilmem...