Saat 8'e geliyordu. Babam elinde çam ağacı, üstünde Noel baba kıyafeti ile girdi içeri. Mutlu bir şekilde  karşıladık babamı. Uzun zamandır bugünü istiyorduk kardeşimle. Hemen süsleme işine başladık biz, o sırada annemde sofrayı hazırladı. Ortalık  mis gibi hindi kokmuştu. Bir güzel yemeğimizi yedik, içtik. Televizyonda bir kanalda  eğlence programı vardı. Tombala oynarken bir yandan da eğlence programını izliyorduk, yeni yıla girmenin  mutluluğu içindeydik. En sevdiğimiz sanatçı ve dansöz çıktı son dakikalarda.. Ve babam hemen lambaları kapat dedi. Ne de olsa bi' gelenekti bu. Koştum kapattım ve hep birlikte saymaya başladık 7, 6, 5, 4, 3.. 2.. 2.. 2..

O iki karanlığı getirdi gözlerime, yüreğime. Aniden sallanmaya başladı her yer. Kaç şiddetli bilemiyorum. Önce Tv, sonra kitaplık, sonra duvarlar düştü, tavan düştü üzerimize...

Saat sabaha karşı 5 gibiydi. Sabah ezanlarını duyabiliyordum, hareket edemiyordum. Çok ağırdı betonlar, çok soğuktu. Kimse var mı diye sesler duyuyordum ama konuşamıyordum, buradayım diyemiyordum.

Sonra gözlerim kapandı. Nasıl bir gün bu;  adına  kıyamet diyorlarmış. Mizan terazisi kuruldu, hiç kimse birbirini tanımıyordu sanki. Hesaba çekilme başladı. Önüme amellerim geldi. Sevap ve günahlarım dengede gibiydi.  Sonra birden bir ağırlık düştü mizan terazisinin sol yanına. Ne olduğunu anlayamadım. Üstünde yılbaşı yazıyordu; şaşırdım.

...ama dedim bu geleneksel bir şeydir, herkes kutlar. Sonra birisi itiraz etti... Yanılıyorsun herkes değil İSLAM'ı layığı ile yaşamayanlar, araştırmayanlar kutlar. Oysa MUHAMMED (a.s) uyardı: "KİM BİR KAVME BENZERSE ONDANDIR" diye..

Sonra emir verildi meleklere: Götürün bu kulu CEHENNEM'e diye. Bağırıyordum, çağırıyordum ama beni kimse dinlemiyordu. Noel babanı çağır kurtarsın seni diyortlardı sanki.. Bedenim tam NAR ile buluşacaktı

Ki....

Annem seslendi "Hadi oğlum uyan, sabah namazı vakti.."