Öyle bir yerdeyim ki şimdi…

Ne bir adım öne atabiliyorum, ne geri.

Önüm uçurum, arkam sen.

Ölümün eşiğinde, senin yalnızlığının koynundayım,

En garip, en soğuk koylardayım.

Anıların sarıyor vücudumu kıpırdayamıyorum…

Karanlığın semalarında yanıyorum seve seve.

Yangınım sensin ne gereği var söndürmenin seni içimde.

Serin ayrılığın acısı,

Üşütüyor tenimi uzaklığın.

Gözlerin müebettim,

Aşkın ise gardiyan mutsuzluğuma.

Bu denli bağlanmışken sana neden bırakayım kendimi yalnızlığa?

Ayaklarım kesilirken yerden kanatlanıp sana uçacağım ben yine nasılsa.

İşte ben öyle bir yerdeyim ki,

Önüm sen, arkam sen, sağım sen, solum sen.

Ve ortasında kaybolmuş arafta bir 'ben'...