Bazen duygularını boş duvarlara anlatırsın.

Bazen gecenin karanlığında hayallerinle imtihan olursun.

Bazen hüzünlenirsin, ağlarsın.

Bazen umut eder, sabır eker, hasatta ise karşılığını alırsın.

Bazen sadece sıcak bir yürek ararsın, ayazdan kaçıp bir umuda konarsın.

Bazen acının ateşiyle kavrulurken suyun kıymetini anlarsın.

Bazen sevgini avuçlarsın, parmaklarının arasından kayarken hüzünle dolarsın.

Bazen yıldızlara dokunursun ve bir dilek tutarsın.

Bazen imkansızı kovalarsın umudu önüne katarsın.

Bazen ayyuka çıkar duyguların, diri diri gömersin.

Bazen sadece seversin, masumiyeti üstüne sürersin.

Bazen duygularla dolu gardolabından sevinci giyersin.

Bazen yalnızlık çalarken kapını arsızca,

Bazen mutluluğun camına taş atarsın.

Bazen anılar akla geldiğinde, suratında doğan gülümsemeyle aydınlanırsın.

Bazen gurur eline alır seni, dostum diye kanarsın.

Bazen kafanı yastığa koyduğunda hatalar seslenir, cevap veremezsin pişmanlıkla kanarsın.

Bazen göz yaşların ele verirken seni,

Bazen etrafa neşe saçarsın.

Bazen öfkeyle kırdığın kalpleri özürle sararsın.

Bazen duyguların yağar sağanak sağanak, yere düşen her tanede bir anı patlar.

Bazenler çoğaldığında aslında yarım kalanlar birikir.

Bazen oluğuna akan binlerce duygu, yaşantı hayatının geri dönüşüm kutusudur.

Var olmuşlardır ancak hevesle alınıp bir kenara atılan oyuncak gibidir.