Kavgalıyım şu sıralar diken dillerle,

Peşin hüküm verdim birçoğu için,

Sildim attım hayatımdan.

Bazılarının hiç kıymeti yok artık güzümde,

Kendi değer vermişliklerim acıtır canımı,

Gözümün içine baka baka riyakâr davrananlar,

Hep beni kandırdıklarını düşünürler,

Bilmezler mi ki kendilerini kandırdıklarını?

Bu ne büyük bir gaflet,

Bu ne büyük bir aldanış fütursuzca,

Gücüm tükendi, savaşı bıraktım ben.

Hükmen mağlup ilan ettim kendimi,

Oysa vicdanen galiptim her türlü,

Gülüşümü çalanlar için,

Hiç de iyi niyetim yok kalbimde.

İlahi adalete sığındığımdan olsa gerek,

‘İçim rahat’,

Bilirim mazlumun ahı kalmaz kimsede,

Gereken yapılır, günü geldiğinde…