Umudunu kaybetme çocuk!..

Çıkmaz sokağa girdim diye üzülme... İçinde gökkuşağını taşıdığın sürece kim yenebilir seni? Sağa bak, sola bak, yollar kapalı diye umutsuz olma. Karşında dikilse de acımasız duvar geri adım atma!.. Akışına bırak hayatı, oluruna bırak, şaşırt çıkmazda olduğunu sananları...

Al eline fırça ve boyaları, başla şaşırtmaya insanları. Kendi gökyüzünü çiz duvara, gök kuşağını, sabah güneşini, güzel gözlerini çiz, semaverde kaynayan çayı, ince belli bardağını çiz... Baktıkça gülümsesin sana o çıkmaz sokağın duvarı. Ama asla umudunu kaybetme çocuk. Çıkmaz sokağa girdim diye üzülme. Bilirsin papatyaları severim ben, şimdi bir de menekşeler çıktı başıma, onları da çiz duvara. Benden bi parça olsun.

Belki asla güneşin olamam artık, şarkıların olamam ansızın duyduğun ama vaktinde mevsiminde açan bir menekşe olurum belki sana... 

Umudunu kaybetme çocuk! Çıkmaz sokağa girdim diye üzülme....