Aralık soğuğunda aşk ateşi ile yanan

Yandıkça dönen semazenler şahitliğinde

İçtiğimiz bir acı kahve misali

Kırk yıllık hatrıyla

Dört yılda bir memleketime yağan kar gibi

Gelişine hasret kaldığım sen

Ey yüreğimin sahibi!

Can suyum…

Yanı başımda dururken sen

Ben yakınlara kör

Uzaklara müptela olmuşum meğer

Sevdayı Kaf dağında sanmışım da

Kaderime razı bir cılız fide imişim

Nereden bileydim ben

Kökleri derin o koca çınarın

Serin mi serin gölgesinin

Her daim üzerimde olduğunu

Aşkın yeryüzüne indiğini

Nereden bileydim ben

Sevdanın sende tezahür ettiğini