'Size' bakabilme merakıyla yönelmişti gözlerim bir hüsnü zan ile Yâr.. İlk'i olmadı göz göze gelemedik. Yılmak yoktu, çünkü uzak diyarlardan yanına gelebilmiştim. Bir daha bakabilme denemesi olumlu sonuçlanmış ve artık son bakışımı da yapabilmiştim sizlere.. Değişmişti artık her şey. Birisiyle göz göze gelebilmek neden bu kadar güzel olabilir diyordum kendi kendime. Oysa bilmiyordum 'göz var, göz var'... Sonra duydum ki, İstanbul'u gözlerine sürme diye çekmişsin. Uzak diyarıma geri dönünce öğrendim. 

Ve... şimdi yaşıyorum üstâd'ın söylediği sözleri onaylayarak:

"Ne evliya gibi yaşadık ne eşkıya gibi.

Birini bünyemiz kaldırmadı birini midemiz. 

Alacağın olsun ulan hayat!"