Sensizlikle başlayan cümlelerime devam ediyorum halen. Seni yazmıyorum, sensizliğimi yazıyorum. Geride bıraktığın o sağı olmayan adamı yazıyorum. Gecenin bir yarısı dışarı çıkıp seni düşünen adamı... Bıraktığın tüm acılara rağmen şikayetçi değilim. Acınla seviyorum seni, acına aşığım. Olmayışını seviyorum belki de. Ben sensizliğe aşk diyorum. Bende bıraktığın boşluğa koyuyorum seni. Konuşuyorum o boşlukla, olmayışınla hasret gideriyorum. Gidişini anıyoruz arkandan; ne eksik gittin be diyorum. Yarım kalmış bir mücadele gibi... Sonuna kadar durmanın, terk etmemenin mücadele sayıldığı bir yerde pes ediyorsun. Kalakalıyorum öyle. Ne mücadele bitiyor ne sen. Sadece beni bitiriyorsun dünüm. Dünüm diyorum sana çünkü artık ’dün’sün. Çünkü artık keşkesin, keşke ile başlayan cümlelerimin devamısın. Çünkü artık yoksun, yarın ile başlayan cümlelerime özne değilsin.

Giderken umudumu da aldın gidemeyenim. Senden sonra hayal kurmamı da engelledin, gelmeni beklemememi ister gibi. Bu sanki acımı azaltacakmış gibi. Azalmıyor acım, sen azalıyorsun sadece. Sensizliğin senden daha çok yaralıyor ruhumu. Gidişin sevmeyişinden daha ağır geliyor, susuyorum. Bir senle konuşuyorum içimden. Kendimden kıskanıyorum sensizliğini. Seni kendimle bile paylaşamazken bu kadar uzak kalıyorum sana. Başkalarını sevişini izliyorum, sevmeyişin halen yanımda. Uzaktan seviyorum yine, bu sefer çok uzaktan. Sesini unutarak, sesini özleyerek... Seni özlüyorum, sensizliğe sarılıyorum. Sensizliğe aşk diyorum.

Yokluğuna aşık olduğum bir kadını unutmaya çalışıyorum şimdi. Olmayışına hayaller kurduğum, olmayışına satırlar yazdığım bir kadını unut diyorum kalbime beni dinleyecekmiş gibi, kolaymış gibi. Sensizliğe aşk diyorum.

Kalbime karşı gelmeye çalışıyorum bu aralar. Çatışıyorum içimde sana zarar vermeden. Ruhumu usulca parçalarken bile kıyamıyorum sana. Halen seviyorum, halen sağımdasın. Sensizliğe aşk diyorum. Gittin de ben sevmeyi bırakamadım. Gidemedin sen gecem. Karanlık bıraktın arkanda, tek başıma. Işığım sendin, karanlık kaldım. İstemiyorum ama artık aydınlığa çıkmak. Alıştım sensizliğe. Sensizliğe aşk diyorum.

Herkessin artık diyorum kendime, hiç olmamışsın gibi davranmaya çalışıyorum. Herkessin, hiçsin... Hem ben sana aşık değilim artık, sensizliğini seviyorum. Oradan daha bir güzelsin, gitmiyorsun, benimsin. Sensizlikle mutluyum ben artık. Beklemiyorum, istemiyorum bizi.

Ben sensizliğe aşk diyorum.