Masal bu ya,

İki insan karşılaşır yol ayırımında.

Uzaktan görürler birbirlerini hayal meyâl

Belki de hiç görmezler, bilinmez...

Uzaklara güven olmaz zirâ

Karanlıktır ama gösterir gölgesini.

Peşine düşersin uzaklar ülkesinin,

Bir valize sığdırırsın tüm umutlarını

Ve bir valizle düşersin yollara.

İki insan karşılaşır yol ayrımında.

Yolu sormaz kimse, yoldaştır aradığı

Sonu aydınlığa çıkan yol bellidir zirâ

Bu sefer kuytu köşelere saklanmış umutlar.

Nefes alışın dua, verişin şükrünü edâ,

Dert delisi, derdin müptelası…

İki insan karşılaşır yol ayrımında

Neden iki insan,

Neden hayaller hep yüksekten uçar,

Neden yolcu nasibini alır hep yol ayrımından?

Sormadım adını sanını,

Bilmedim dualarında Rabbi’ne neler fısıldadığını

Tek bildiğim, bu dünyada

İki insanın kabul olmamıştı duaları.