Her insanda bir kaç cümle, bir kaç satır, bir kaç hikaye ya da kim bilebilir uzun bir roman saklıdır. Tozludur sayfaları, yıpranmıştır ya da yırtık... Her insan biraz kitaptır. Kimi sayfalarda, kimiyse raflarında, durduğu yerde anlatır. Geceleri çocukların kulaklarına mırıldanan masallar gibidir kimi. Kimiyse kan ter içinde uyandığın kabuslara özenir... Kiminde pamuktan prensesler, şekerden evler... Kiminde ise ölümüne korktuğumuz kara böcekler... 

Her insan biraz kitaptır... Her insan biraz kağıt kokar, biraz toz ve biraz mürekkep sıçramıştır yüreklerine. Yüreklerinin pervazından mısralar düşer sayfalara... Sayfalar satırlara.... Satırlar kelimelere parçalanır... Ve her bir harf göz yaşı olarak damlar zamana... Her insan biraz kitaptır... En güzel başlıklarla süsler kendini, kuşe kağıtlarda sunar hayalleri sana. Ve her sayfayı çevirdiğinde sen , kağıt kesitleriyle dolar parmakların... Kimi saman kağıtlarına yazılır. Mürekkep yerine göz yaşı kullanılır her bir satırında. Sayfaları tek tek koparılmış olsa da , yırtılmış, paramparça edilmiş bir kaç hayalle kaplanmış olsa da... Her insan biraz kitaptır işte... Sadece anlayanına...