Bazen yazmak gelmez içinden...

Mecburiyetmiş gibi kalakalırsın ya,

Boğazına yumru olmuş kelimelerin arasında...

İşte o an ne istersin,

Ne beklersin sessizlikten bilemezsin...

İki lafın belini kırmaktır,

İki yudum bir şeyler içmektir,

Belki dağıtmak,

Dertleşmektir istediğin iki dakika da olsa...

Yazmak gelmez içinden ama,

Mecburiyetmiş gibi düşersin her defasında,

Bırakıldığın boşluklara...

Sabret dersin aklına,

Kandırırsın kendini yarına,

Kalmaktır ayakta sanki tek derdin,

Onun bunun yokluğunda...

Kaybettim sanıp da içmek ne alaka,

Vazgeçilen olmak bazen ne ala...

Uyumak kadar güzel olsa gerek,

Hatırlayacak olmak seni,

Ve her anını yıllar sonra...