Nefret değil bu hissettiğim,

Çok zaman sadece bir özlem...

Garip bir duygu,

Mahçup, sevgisiz ve inatçı bir çocuk kıvamında...

Sevgi değil,

Aşk değil,

Acımak ya da acındığına üzülmek değil ki bu...

Anlatmak belki de istediğim,

Sadece kendimi anlatmak sana içimden gelen...

Kendim derdim olmuş ki,

Derdimi paylaşmak sana içimdeki özlem...

Hiç dokunmadan sana,

Sıkıca sarılmak tadında hem de...

Sarmışken kollarım bedenini ve yapışmışken ellerimle sımsıkı,

Avuçlarımdan kaçırmakmış gibi acı,

Ellerimde kalan kokun kadar tatlı aradayım şimdi...

Nefret değil bu arada kalmışlığın faturası...

Pişman, korkmuş ve ümitli bir çocuk kıvamında hissettiklerim...

Adını koyamadığım bir duygu bu...

Bir çocuğun dua tadındaki dilekleri gibi...

Dilerim bir gün yağmurun olurum en kavruk saatinde...

Biter bu uykusuz gecelerim...