Merhemi de yok bendeki yaranın saranı da.

Seni saran kollarımı kapattım başkasına.

Kapattım perdeleri, vurdum kilidi gönlüme.

Kimseler değmesin tozlu raftaki resmine.

Olur da içimden çıkarıp alırlarsa seni,

İnan o zaman bir ömür affettmem kendimi.

Bulup da yeniden saklarım seni en derine.

Kimseler değmesin tozlu raftaki resmine.

Ne kadar acıtsa da kapanmasın bu yara.

Dayanırım acısına, bir gözüm hep arkada.

Giderken dokunamadığım gibi güzel yüzüne,

Kimseler değmesin tozlu raftaki resmine.

Hiç kimse değmesin işte! Kirletirler resmini.

Ben de dokunmadım. Ya üzersem yeniden seni?

Her zaman olduğu gibi siyah bir çerçevede,

Kimseler değmesin tozlu raftaki resmine.