O kadar özlüyorum ki seninle geçirdiğim zamanı, tarifi mümkün değil. Birkaç şarkıda arıyorum seni, notalar yetersiz kalıyor. Bazen bir kitabın en güzel sayfasında... Ama o sayfa da sen gibi kokmuyor.

Seni görmek umuduyla uyandığım sabahlarda kalmamış eski heyecan. Hele o perdelerde... Değil gün ışığı senin gülüşlerin girerdi penceremden içeri, benden içeri...Şimdiyse kasvet bulutu halinde kümelenmiş dertler...

Belki gökyüzünü sana verip özgürlüğü seremezdim ayaklarının altına ama bir an bile düşünmezdim. Canımı katardım canına çünkü bilirim, sensiz varamam ben bu hayatın tadına.

Bir savaşın ortasında kalmak gibi sana yazmak. Ne silahlanıp gelebiliyorum yanına ne de göndere çekiyorum beyaz bayrağı...