Taş duvarlar ördüm yüreğimin yüzüne.

Kimse girmesin, bilmesin içeride ne var.

Hasretim bir tebessüm, bir güzel sözüne.

Sanma kabuk tuttu! Bu yara hep kanar.

Gönlün sokakları bomboş kaldı şimdi.

Ne gülen var, ne oynayan çocuklar.

Ben diyemem sana, sen anla derdimi,

Zaten senden başka kim dinler, kim anlar.

Her gece kalemim ağlatır kağıdı,

Seni yazar her satır seni anlatır.

Yine başa sarıp sorgular hayatı,

Her gece saat 4 bana seni hatırlatır.

Durmadan yazdım, bir yürek doldu taştı,

Başkasına sanma her hecem sanadır.

Her hecem sanadır, her gecem acı.

Beyaz değil kaderim, mürekkep kadar karadır.