Güneş uzaklaşmış mızrak gibi bedenden ufka, kulaklar duymaz olmuş hiç uğruna, gözler görmez..

Var olan bu hissizlik, bu boşluk ölüm mü bilinmez...

Gökkuşağıdır sen giderken gökyüzündeki renklerin son edası, son vedası...

Haktır artık sana çiçek bahçeleri,

Görmesek de biliriz, gelecektir kulağına kabrinde o cennet yerin sedası......

Şimdi sessizlik içinde hürüm sanıp baksan bir aynaya,

Anlayacaksın belki de...

Özgürlük ne beden bulup balonlardan kendine uçmaktır bulutlara aslında,

Ne de katranlı kuyularda hayaller kurup benzetmektir aklını martılara...

Hiç tenin dokunmadan ruhuma aşkın edilir mi feda,

Kanatların olsa da uçamassın hayallerine cesaretin yoksa...