Yine benim yazılarım sana...

Ben sana yine uzağım. Seni ilk gördüğüm güne de az kaldı. Bakışlarını ilk üzerimde hissesttiğim güne..

Sonra yine diyorum ki yine baksan yine severim. Bu denli bir sevgi var içimde. Senin bilmediğin; benim hakkımda birşey bilmeyen biri için bu normal. Sana kızmıyorum. Sana kızmak ne mümkün. Sana kızsam kendime ayrı bir kızıyorum. Sonra seni kimseye anlatamayışım geliyor. Sır gibi saklıyışım. Seni bana hatırlatan herşeyi seviyorum ben biliyor musun? Ben senin kullandığın her kelimeyi hatırlıyorum. Sana sorsak hakkımda sadece adımı söyleyebilirsin. Senin gidişin gibi benim gidişim de vardı. Ağlamaktan helak olan gözlerimle sana bir elveda diyemeyişim. Senin bana o gün söylediklerin vardı hatırlıyor musun?

Biliyorum hatırlamıyorsun ben senin hakkında bunca şey bilirken sen bir şey hatırlamıyorsun. Beni hiç de anlamazdın. Demek duygularımı iyi saklıyormuşum. Aslında her zaman gülen ben o gün somurtuyordum. Sen bakmadın bile; olsun. Ama sen üzülsen ben koşarak gelirdim. Bana yokluğun koymuyor. Yokluğunda öyle bir yazıyorum ki aklın almaz. Ama sonra seni özlüyorum. Gün yarına yakın ama ben sana hala uzağım...