En çok sana benzediğim fotoğrafı seviyorum

Seni çiziyorum, seni yazıyorum

Bazen kuş oluyorsun bazen kalem, bazen ay ışığı

Önümden üç ok geçti geçmeye de devam ediyor

Kapatamıyor kapılarını sevgi sokağı.

Evet sana yazıyorum

Gel artık vuslata.

Gelsen de değişmez

Vuslat bize çok uzakta.

İki kara kapak arasındaki sayfalarda mahkummuş benim ruhum .

Kaldırımda iki taş arasında biten papatyaya gözlerini yum.

Kağıdı kalemimdeki mürekkeple doyurmayacağım,

Ben artık Akdeniz'i doldurmak istiyorum...