Manalar dünyasında kaybettiğimiz her kelime anlaşılmazlık olarak geri dönüyor bize. Yabancılaşmış suratlar daha tanıdık sanki. Eski halimizi gören tanımaz. Yanlış giden bir şeylere gözümüz alıştı çünkü. O bir şeylere ah etmeye, üzülmeye, onlar üzerine düşünmeye kuvvetimiz yok. Harekete geçene tehditler hazır. Korkutma politikaları modern isimler altında meşrulaştırılıyor. Her kelimenin kaybı aleyhimize bir çarpıtmaya kapı açıyor. Bozulan her mana insana mâl oluyor. Lüzumdur dediklerimiz çoktan dayatılanlarla dolmuş da bize, kendimizden katmaya yer kalmamış. İnsan elde edemediği mutluluğa şaşmamalı. Çok yanlış anlamışız biz bu dünyada olanları. Oysa bir şeyler bir ah ile başlasa ama insan bitene kadar bitmese yeni doğan bir bebeğe edilen hayır duaları daha bir anlam kazanırdı.