Beden gözünü yumduğunda.

Ruh hep aynı yere koşar adım giderken.

Bilinç altımı sonsuz kere kiralamiş,

Ve hatta satın almışken.

Dokunmak isterken arsızca ve hasretle.

Bir gölgeyi yakalamak kadar saçma,

Ya da rüzgarı kovalamak kadar zorsa sana ulaşmak.

Sabrın otorite olduğu bu dünyada sabırsızca davranmak.

Bazen çok geç olacağını düşündüğümde,

Aniden gözlerime çöken,

Derinden özümden koparken,

Bir parça da kalbimden söken,

Yanağımdan süzülüp,

Hayaline doğru dalarken...

Ve buram buram tüten hasretini,

Hissettiğimde bedenimin kitlenip,

Kontrolsüz bir şekilde titremesi...

Ve hatta küçük bir çocuk misali,

Sızlanıp dövünmek...

O hayır! Seni kaybedemem.

Benim olduğun günü rüyamda gördüm be...

Ciddi bir ifade takınmışken yüzüme,

Duygularımı sana açamadım.

Ama sen benimdin.

İnanır mısın sevinçten ağlamamak için kendimi zor tuttum.

Heyecanla atan kalbim,

İnan hayatta bu kadar mutlu olduğumu hatırlamıyorum.

Ve inan bana mutluluktan ağlamak neymiş senden öğrendim.

Hayaller ve hayatlar...