Hata yaptığımızı bile bile devam ederiz bazen. İnsanların üzerimize kurduğu baskı bizi boğar. Herkesin bu kadar kusuru varken bizi bu kadar mükemmel yapma istekleri neden ? 

Ben ufak bir hatamla sevdiklerimi kaybettim. Onların bana nasıl hayal kırıklarıyla baktığının izahını anlatamam. Bunun tarifi yok efendim kim ne derse desin. Araya bir soğukluk girer sonra. Hep benden giden oldu. Çünkü hatayı hep yapan bendim. Gidenler dönmedi de yanlızım çok. Kuyudan tek başına çıkmaya çalıştıkça daha da itiliyorum oysa. Bana benden başka yardım edecek tanımıyorum. Bana öyle hayal kırıklarıyla bakıyorlar ki o an olmamayı diliyorum.  Zor azizim zor; bakışlar altında ezilmek zor... 

Belki de beni hata yapmaktan korkutan insanlardır. Diyorlar ya ne kadar az insan o kadar huzur. Tam olarak bu. İlla anlatacaksınız efendim sizi yadırgamayana anlatacaksınız.

"Biliniz ki kimse mükemmel değildir."

Gerçekleşmeyen her şey adına...