Doymak bilmedim bir türlü her şeyin daha fazlasını istedim. Neden? Elimdekilerle yetinmememin nedeni neydi? İlk önce yazdım, sonra daha iyi yazmayı istedim. İçimdekileri kağıtlara gerçekten dökebilmeyi istedim. Kalbimdekiler bir kağıt parçasına bile ulaşamıyorken nasıl bir kalbe ulaşacaktı ki? Bunu ben mi yapmıştım? Etrafımdakiler mi? Benden yaptıklarımla yetinmeyip daha fazlasını, hep daha iyisini, en iyisini bekleyen birileri vardı. İnsanlar başarısız olduğunda başarılı olmanı, başarılı biri olduğunda ise en başarılı kişi olmanı beklerlerdi. Ancak etrafınızda mutlu olduğunuzda daha mutlu hatta en mutlu kişi olmanızı bekleyen oldu mu hiç? Ki insan kendinden bile böyle bir şey bekleyemezken başkasının bizden böyle bir şey beklemesini ummak gülünç olurdu. Kendinle yarışa girdin önce, sonra çevrendekilerle... Çünkü insanlar ve sistem öyle bir ortam yarattı ki sana kendini bir at yarışında buldun. Sanki herkes senin üzerine bahis oynuyordu. Kendinden kaybettiklerinle başkalarına kazandırıyor onları mutlu ediyordun. Ben artık bu yarışta olmak istemiyorum. İnsanların üzerimden mutlu olmalarını istemiyorum. En iyi yazar, en başarılı kişi ve hatta en mutlu kişi de olmak istemiyorum. Ben sadece yarışmadığım bir yaşam istiyorum.