Bugun ayla gunes karsi karsiya bakisıyordu...balkondan bakisan asiklar gibi...
Birbirlerine coook uzak ama bir o kadar yakinlar...
Disardan bir gozle baktiginda 2 yabanci gibi gorunurler. Ta ki onlara, onlarin pencerisinden bakincaya dek...
Agir agir gunes veda ediyordu sevdigi olan agir agir yukselen ayina... tam batmadan son bir bakis atti tamamen yukselen sevdalisina... Aglamakli bir vedaydi, hava puslu, ay da biraz sonuktu. Sanki gunesin bu agir vedasina nazire yaparcasina soluktu. Sanki tum enerjisi ucup gitmisti, en guzel anlarinda. Sanki bir sonun aci dolu bir baslangicini haber ediyordu bu 2 sevdali. Güzel bir gunun, aci dolu bir patlamasini haykiriyordu sanki bu sessiz puslu vedada. Gunes tamamen sonmus ay eski parlakligindan , nesesinden bir hayli uzak. Heryer zifiri karanliga gomulmustu. Etrafda goz kirpan bir tek yildiz bile yoktu. Sanki aniden patlak veren bir savasin baslangici gibiydi. Etrafi bir korku sarmisti. Sanki ardi ardina bombalar patliyordu. Sessizlik kendini boguk boguk duyulan haykirislara teslim etmisti. İste o a anlamisitim ayla gunesteki huzursuzlugu ve huzunlu elvedayi. Bir devir daha aciyla son bulmak uzereydi. Gunesin neseyle dogdu topraklara simdi aciyla bomba yagiyordu, geceyi aydinlatan mehtabin yerini ardi ardina atilan fuzeler almisti. Her tarafta bir huzursuzluk, bir viran olmusluk sarmisti. Aglayan cocuklar, aciyla inleyen insanlar ruzgarin fisiltisinin yerini almisti. Gokyuzunde ak bulutlar yerini kara kara toz dumanlarina ve aci dolu haykirislara birakmisti. İste o son yukselen toz dumaninda son bir ciglik duyuldu. Son bir serzeniste gokyuzunun ucsuz bucaksiz evreninde kaybolmustu. Bir sure sonra bomba sesleri kesilmisti. İste o zaman bir vatanin yok olmusluguna sahit olmustum. Bir zamanlar civil civil olan topraklar kanla burunmus, cansiz bedenlerle ortulmustu. Artik hersey son bulmustu. Bir vatan daha tarihin tozlu saufalarina tetk edilmisti...
Telefonda yazıldı :)