Yazamıyorum anlaşılmadığımdandır belki. Sevemiyorum sevilmediğimdendir belki. Anlatamıyorum dinlenilmediğimdendir belki. Sadece susuyorum susturulduğumdandır belki. Ne bu telaş? Ne bu mutsuzluk, huzursuzluk ve tedirgin davranışlarım? Değişmek bilmeyen hayat mı yoksa değişen hayat da değişmek bilmeyen mi benim? Kalbimin tam ortasındaki huzursuzluk, kimseyi mutlu edememenin verdiği hüzünle boş ve pis bir sokakta bitkinim. 

Farkedilmiyorum ya da bu sokağa sadece ben düşmüşüm. Sağımda umursamaz kahkahalar, solumda hıçkırıklara karışmış ağlama sesleri. Kapıyorum kulaklarımı. Delirmek üzereyim ya da deliyim. Şimdi boş ve pis bir sokaktayım. Üzerimde sadece ince bir çarşaf, sallanıyorum öne arkaya. Sayıklıyorum kendi kendime, sesimin yankısını duyuyorum sadece. Farketmiyorum ne dediğimi, farkedilmiyorum yine..