Neden bu kadar nefret ediyorsun diye sormazlar mı adama? 

Sorarlar azizim sorarlar.

Bilmezler ki sevdiğinden hançer yemeyi.

En sıkı dostluklardan kazık yemeyi.

Bilmezler azizim.

Eve girice mahkeme duvarı gibi yüzler görmeyi.

Varlığın içinde yokluğun ne demek olduğunu bilmezler.

Attığın her adımın, aldığın her nefesin harammış gibi kursağında kalmasını.

Her kahkahanın yarım kalmasını.

Tebessümlerinin, binlerce göz yaşına dönüşmesini bilmezler.

En mutlu oldukları anlarda, içlerinde ki sızıyla irkilip üzülmenin ne demek olduğunu bilmezler.

Sorarlar azizim.

Karşına alır, anlayacak adammış gibi konuşursun.

Derdini dökersin, çok doluysan belki bir iki damka göz yaşı bahşedersin.

Sonra anlamış adamlar gibi gerine gerine geçerler karşına.    

Zamanla herşey düzelir derler.

Daha niceleri olur toparlanırsın güçlüsün sen derler.

Derler dururlar azizim.

Ne nefretini anlarlar ne üzüntünü.

İçinde ki ateşi görmezler, kanayan dinip tükenmek bilmeyen yüreğini görmezler.

Çığlıklarını duymazlar.

Sorarlar azizim.

Neden nefret ediyosun derler.

Bilmezler ki acı zamanla nefrete dönüşür. 

İşte azizim o gün bugündür nefret eder olmuşum herşeyden.

Susar olmuşum en içten...