Simsiyahtı etraf,her şey adeta kapkaranlıktı.Ufacık bir ışık hüzmesi olsa anlayabilecekti belki nerde olduğunu ya da ilerleyebilecekti ışığa doğru.Ama yoktu..Birkaç adım attı,el yordamıyla etrafında bir şey olup olmadığını anlamaya çalıştı.Bir şey değdi eline,ne olduğunu anlayabilmek için elini gezdirdi üzerinde,bu bir koltuktu."Oturup sakinleşmeliyim" sonra düşünürüm dedi kendi kendine.Bir an durdu,"Ben buraya nasıl geldim?" diye geçirdi içinden.Sonra zihnini yokladı,bir şey hatırlayabilmek için ancak hiçbir şey hatırlayamıyordu,delirdiğini düşünmeye başladı.Hiç sabah olmayacakmış gibi geldi o an ona,içinde bir ümitsizlik belirmeye başladı."Bu karanlığın en koyusunda yok olup gideceğim." dedi kendi kendine.Sonra kızmaya başladı kendine "Neden hemen ye'se kapılıyorum,eninde sonunda sabah olacak,gün ışıyacak o zaman nerde olduğumu anlarım nasılsa!" dedi.Birçok duyguyu ardı ardına yaşadığını fark etti;telaş,korku,sükunet,sonra tekrar korku..Sakinleşmesi gerektiğini fark etti,ama duygu karmaşasına engel olamıyordu."En iyisi uyuyayım ancak böyle sakinleşirim." de kendine.Sonra koyu karanlığa gözlerini yumdu lakin bir şey fark etmemişti gözlerini yumunca.Sadece bir karanlıktan diğer bi karanlığa geçmişti.Ama en azından gözünü yumunca kendini içinde bulduğu karanlık daha güveninilirdi,hiç olmazsa bu karanlığın ne olduğunu,nerden geldiğini biliyordu.