Herzaman emekçiydi adın, her daim çile çekendin sen. Savaşa da gittin barışta da vardın her daim. Zaman geldi eş oldun, zaman geldi kardeş oldun, zaman geldi arkadaş... Ama her daim ANA oldun insan evladına. Git dediler sesin çıkmadı, çalış dediler sesin çıkmadı. Yetmedi, suratında patladı kimi zaman kirli eller. Ve sen yine sustun doğmamış dertlere rağmen. Karnında taşıdığın yetmediği gibi bir de sırtında taşıdın ekmeğimi. Bilemedik değerini, anlayamadık derdini...

Dünyanın bütün emekçi kadınlarına...