Vera! Giz benim için, çözmek istediğim.. Anlam veremiyorum bana böyle davranmasına.Farklı evet benim için,ben de ona aslında fazlasıyla.Peki niye? Aklımda dolaşan soru toplulukları.Sabrım çok,çoktur benim.Lakin beklemek istemiyorum daha fazla.Korkuyorum ona cümle kurarken,sınırlarını geçmekten geçmesine sebebiyet vermekten.Ama merakım çok heyecanım var..Deneyeceğim şansımı!Bu deneme arzusundan çıktı zaten kelimeler ağzımdan.Tepkisini oldukça merak ediyordum ve merak edilecek kadardı tepkisi!Hiç beklemediğim şekilde beni bi umuda bağlamıştı.Şok etkisi yapmadı değildi..Sürprizini bozsam da biraz aklım ruhum dinçti,rahattı,huzurluydu.Aslında bi yandan bunu umursamasam da aklıma uğramıyor diyemezdim..Bi yandan bana kızmaktaydı bence haklıydı da belki ama olacaktıysa bişi.Ya da boşver nerden çıktı bunlar.Aklımda sabitleyemedim.Galiba Vera'nın kalemindeki kafa karışıklığı beni tuttu şimdi!

Gün kovalamaya başladık arkadaş ama yok vakit!Böle mi olur işlerin gidişi,yoğunlukk.Tatil meselem iptal oluverdi de kararı alıverdik.Merak etmiyo değildim,onunki benden çoktu elbette anlamıyor değildim.İstanbul'da olacağı beni mesud etmişti nedense.Ona onlarca cümle kuruvermiştim,sanki ağzımdan nehirler akmak istemişti..Bu hal İstanbul aşkından mıydı bilemedim şimdi.Tek bildiğim uzun zaman sonra hafiflik vardı Vera'ya karşı,sanki kaderin ittiği noktayı ufuktan seyreder gibiydim.Pek de emin olmasam da,yürek narinleşivermişti..Yürek sezmişti belki de işlerin nereye gideceğini.Olayları bu kadar sıralasam denk gelmezdi.Bunlar beni ona daha fazla açıvermiş -elbet onu da bana-  kısa cümlelerimi biraz daha uzatmıştı.Neyse zihinlerimiz uzlaşsa da uzaktan yanında olmak,rahat hissetmek mühimdi.Hoş ben rahatımdır aslında ama o biraz daha farklı,içimde bi kıpırdanış yok değil..Beş yıl!Beş yıl önce deseler böyle bi şeyi inanmazdım.Demek hayat inandırmak istermiş bazen..