Ahmet Şafak'ı sevdiğim kadar Ahmet Kaya'yı da severim. 

Said Nursî'yi anlamaya çalıştığım kadar, Mustafa Kemal'i de. 

Necip'in şiilerine daha yakınım Nâzım'ınkilere göre. 

Cemil Meriç' in hizmetkârı olsam Sabahattin Ali'yi ve Kafka'yı yine bu kadar sevebilirdim heralde. 

Tanpınar'ı da okumayı bırakmazdım tabiî. Nietsche'ye de bakardım arada. 

Cemaatçi arkadaşları sevdiğim kadar solcu arkadaşları da kendime yakın hissediyorum. Samimiler, inanıyorlar dâvâlarına çünkü. 

Hatta bazen Kızılay Yülsel Caddesinde komünist arkadaşların dağıttığı dergilerden almak isterdim açıkcası ama onlar benim vereceğim kitabı okumazlardı. O yüzden hiçbiriyle muhatap olamadığım için üzgünüm. 

Alevî arkadaşların cana yakınlığına kürt kardeşlerin de bu kadar hürmetkâr olmalarına hayranım açıkcası. İyi ki tanımışım onları. 

Evleneceğim kadının da Ege'li olmasını isterdim ama Orta Karadeniz'li olması da O'na olan sevgimi azaltmaz yani. 

Burcunun akrep olması güzel olurdu ama o kadar bağlılığım da yoktur burçlara. Yay da olabilir. 

Dipnot: İnsanlara olan sevgim Hümanizm'den dolayı falan değil, sadece Yaradan'dan ötürü.