Aniden geldi hayatıma. Neye uğradığını şaşırırdım. Hiç aklıma bile gelmeyecek insan (!) günü geldi aklımdan çıkmaz oldu. Madem geliyorsun be adam Peki niye bu kalbi sana bağlamışken gidiyorsun? Aslında senin de suçun yok rüyalar adaletsizdi. Seni bana bağladılar hiç bırakmayacakmışsın gibi. Ama Bıraktın. Ve sen GİTTİN.

Tüm yalan sözlerinle inandırmıştın beni. Sonrası hayatımın pişmanlıklarıyla dolu. Sevdim de sövdüm de. En çok da sevdim. Sana güvenerek kendimi kollarında buldum. sen ise bu aşkıma karşılık verecek adamlıkta değildin. Pişman değilim demişsin. Ama ben pişmanım. Seninle harcadığım tüm zamanıma pişmanım. Aileme yakışır bir evlat olamadım. Neden? Sırf seninle mutlu olabilme hayaliyle yaşadım ben. Gözlerinde ki o bir kıvılcım bile bağlamıştı seni bana. Yaşamadığım tatmadığım bilmediğim duyguları yaşattın bana. Arkandan sövüyorum diye sövmesin demişsin. Olmayan insanlığına yediremedin mi ? Sana yakışmayan aşkıma karşılık veremeyecek kadar ufaksın gözümde. Ve ben sonunu bile bile yine de her seferinde seninle mutlu olduğumu dile getirdim her sorana. Anladım ki Aşk adamı değilsin sen . Zevk adamısın. Babamın o küçük prensesini kirletecek sözler sarf ediyorsun arkamdan. Ben yine de canı sağolsun diyorum.. APTALIM. Tam da sana yakışır bir ayrılık yaşattın bana.. ki ben her şeyi göze almıştım sırf seninle olabilmek için. Bana daha da yakınlaş diye denemediğim yol kalmadı. KALMADI işte bittim tükendim artık ben.Tüm bu yaşananlar bir kenara neden hala atamadım seni şu lanet kalbimden inan ben de bilmiyorum. Pişman olacaksın sen de. Tüm beni kaybedenler gibi sen de pişman olacaksın. Senden sana yakışır bir aşk göremedim ki olmayan Adamlığına sığan ayrılık bekliyorum. Adamlığına Toz kondurmazsın ya sen de diğerleri gibi. Ama hepiniz aynısınız Tek sözüm var: sana hakkımı haram ediyorum. Seni tanıdığım güne lanet olsun. Seni sevdiğim güne lanet olsun.

Bilmem kaç bin kez söz verdim kendime geceleri, unutacağım seni diye.. Ama her seferinde yenik düşüyorum sana.

Seni özlemediğim, hatırlamadığım, anımsamadığım zamanlar gurur duyuyorum kalbimle.

Seni unutacağım ben. Her gömülen unutuluyor nasıl olsa. Ben de seni geçmişime gömeceğim. Anlarım sensiz hayatta devam eder. Sen sadece zaman kaybıydın.

Her aklıma geldiğinde yazıyorum içimi döküyorum kişiliksizliğine. Ufacık bir ilgiyi hiç bırakmaz diye nitelendirdiğim sen arkana bile bakmadan çekip gittin. Oysa gelecekten bahsederken çok gerçekçiydin. İnandırmıştın kendine. Belki de insanlara acı çektirmek senin hobilerin arasındaydı. Tüm bunlara rağmen karşına geçip isyan edebilecek güce sahip değildim. Sadece beni bırakma diyebildim, bana ağlama deyip sarıldığında. Başka hiçbir şey söyleyemedim. Çünkü biliyorum ki konuşursam kanayacak yaram. Senin yüzünden gülmeyi unutmuş gibiydim. Yüzüm Uyuşmuştu. Hiç samimi olmayan acılar yaşattın bana.

Seni her şeyden çok sevmiştim. Tüm suç bende. Bize haddinden fazla inandım ben. Alışmam gerekiyor değil mi. Kime anlatsam derdimi o klasik cevabı veriyorsunuz bana. Aslında ben mutlu olmalıydım. Ya da onun gibi vurdum duymaz. İnanın ki Yokluğu bana bu kadar ağır geliyorken; kimse benden dayanıklı olmamı beklemesin.

Bugün yokluğunun bilmem kaçıncı günü. Yine yalnızım. Yerini hiç kimse doldurmuyor. Aslında dolduracak çok kişi var ama ben senden sonra kimseyi hayatıma sokamıyorum. Çünkü hayatıma soktuklarım sen gibi hayatıma sokup gidecekler diye korkuyorum. Yokluğun zehir gibi. her geçen zaman vücudumun her hücresine işliyor. Ve ben kendimi hiç iyi hissetmiyorum. Sana verdiğim değerin farkında olsaydın belki de bir daha hiç böylesine sevilmeyeceğini anlardın. Şimdi ben bunun acısını kalbimde yaşarken sen eğlen, hayatını yaşa. Bir gün pişman olursan, işte o gün ben hayatımı yaşıyor olacağım. Ama sanırım önce seni unutmam gerekiyor…

Nasıl atacağım üstüme sinmişliğini. Kalbime sindin kaldın be adam. Baksana hala daha adam diyorum sana. Ağız alışkanlığı mı kalp ağrısı mı? adam ne demekti sözlüklerdeki cinsiyet meselesi mi yoksa ortada bırakılmışların ilk tanıyışta iyi sanıp mert sanıp adına adam deyişi mi ? Yıprandım lan 2015 hiç yaramadı bana. Bizi tükettin ilk öpüşün, ilk seni seviyorum deyişlerin hiç çıkmıyor aklımdan. Yaptığın tüm şerefsizliklere rağmen kalbim hala adınla ritim tutuyor. Baş harfinin geçtiği tüm kelimelerden cümleler kurup bizi tekrardan yitirdiğin yerden devam ediyorum hayatıma. Nefret ediyorum senden tüm olanca sevgimi es geçip sadece nefret ediyorum senden. Kendine iyi bakma bitirdin beni sadece ADAM gibi sevecektin onu bile tam yapamadın ya daha bir şey demiyorum sana...

Seni unutmak kendi özümden vazgeçmek mi acaba? Hani anlayamıyorum seni bu kadar bende vazgeçilmez yapan ne? Anıların mı yoksa inandırdığın yalan sözlerin mi. Her gün o buluştuğumuz parka gidip hıçkıra hıçkıra ağlaması da cabası. Birlikte yürüdüğümüz yollardan geçip şakalaşmalarımızı anımsıyorum bazen.Ve yine ağlıyorum, yine ağlıyorum. Bugün 1 Ekim. Hatırlar mısın bilmem. Bir ömür benimsin diyordun. Ama insan 3 sene tahammül edemediği insana neden gelecekten bahseder ki? İşte sen buydun. Bu kadardın. miniciktin. Gittikçe küçüldün küçüldükçe küçüldün... YİNE DİYORUM. VE DİYECEĞİM DE... SENİ UNUTACAĞIM. Ve yine geçmişi kasete almış gibi tekrarlanma bende diye Rabbim'e sığınıyorum. --- "ALLAH'IM TAHAMMÜLÜ AŞAN SEVGİLERDEN SANA SIĞINIRIM!’’