Yüreğine dokunan bu adamı ağla artık, izin versen sımsıkı tutacak ellerinden kurtulacak ; hayat. Çok değil sadece şiir olsan ki sen en güzel mısraların kafiyesiz uyumusun, kendini şair sanmış adama bak!

Bir gün geç olacak sevgilim gitmeden ağla, geçmeden, bitmeden.. Biz hiç bitmeyiz belki de ben anlarım sonsuzluğu. Gitmem diyenlerin hepsi gitti ama sen onlara benzemiyorsun sende başka bir şey var. Ne olduğunu sorma ben de bilmiyorum sevgilim, kelebeklerin ömrü bir gün diye acıyanlara bakma sen,  bilmiyorlar ki insan ömrüne göre seksen sene yaşadıklarını. Kelebek olmak isterdim sevgilim, seksen sene boyunca her gün camına gelip seni ağlamak isterdim. Bir araba sileceği öldürmezse, yaşlı bir adam gazetesiyle ezmez ise bir kadın terliğini kafama fırlatmaz ise ki anneler terliği çok iyi kullanırlar sevgilim, camidekiler dahil değil. Yani anlayacağın izin verirlerse yirmi dört saatimi camında geçirmek isterim.

Sen bunu ağla sevgilim, beni sevmelisin.