Siz hiç boşlukta kaldınız mı? Hiç ne yapacağınızı bilmeden öylece durdunuz mu? İki kelime edemeden roman yazmaya kalktınız mı? Siz hiç birinin gözlerinde kayboldunuz mu? Ben oldum, yolumu bir daha bulmak istemeden.

Sevdiğim birini kaybettim çok oldu, acısı hala sol yanımda hiç eksilmeden duruyor. Gülüşünü özledim, beraber gülmeyi özledim, insan bu kadar yapabiliyor Necip, sadece özlüyor. Bekliyorum ama bir gün göreceğim günü bekliyorum, '' ki beklemek en zor halidir yaşamanın. '' Zaman, ilacı değil acıların, sadece uyuşturuyor. Bir nevi anestezi...

İnsan, sevdikleriyle olduğunda hafifletir acılarını, yalnızken üstüne gider. Bugün gözlerine baktığımda unuttum, hayat sanki durur gibi oldu, sanki bir müddet bütün acılarımın üstüne pansuman yapıldı yada ben hissizleştim. Adeta kayboldum gözlerinde, öyle kaldım. Birinin gözlerine baktığınızda eğer ölümü bile unutuyorsanız, aşıksınızdır. Sonra döndü, içim sızladı yeniden bütün acılarım kalbimi tırmalamaya başladı sanki. Seslenmek istedim, ' Dur ' demek, ' Senin gözlerinde benim hayatım saklı ' demek..

Ben bugün ilk defa birinin bana gözlerine baktığımda, yaşamı unutturduğunu anladım. Galiba sorunun cevabı onun gözlerinde saklı...