Hayatta en zor şey gerçekten gülümseye bilmektir. Öyle bir zamandayız ki , her baktığın yerde sahte bir gülümseme , sahte bir sıcaklık var. Elini nereye atsan , buz gibi eriyen bir insanlık var. Dünyanın var oluş sebebi , insanların birlikte huzur içinde ve güvende yaşayabilmesi ve ayrıca 7 Günahdan uzak durmasıydı bence. Dünyanın sadece bizim bir evimiz olduğunu unuttuk. Bu evde durmadan kan kusmayı başardık. , İnsanlar , varlığın en güzel üretimiydi oysaki. Gerek düşünselyapısı gerek ruhsal yapısı gerekse duygusal yapısıyla çok farklıydı. Çamurdan yaratılıp etle kemikle serpilmişti.

Dünyanın tüm bilgileri , ve gizleri aslında insan anatomisinde saklıydı. Toprak, vücudumuzla bire bir uyumlu ve kaynaşıyor. Üretimini sağladığımız ve tükettiğimiz şeyler topraktan. Dünya bizimdi. Bizler için yaratılmıştı . İnsanlar sadece bu evi daha da güzelleştirmeliydi ki aksine giderek kötüleştirdik. Yaşam alanını durmadan mahvettik. Hep tükettik , gözü doymaz bir şekilde hoyratça harcadık. Günde milyonlarca ekmeği çöpe attık.

Tüm insanlığın bir olduğunu unutup , evimizde kan kusturduk. Düşman olduk , birbirimize sırt çevirdik.
Her tarafımız yalan sözlerle doldu , sahtekarlıkla mutlu olduk. Meta için insanlığımızı sattık. Para için insanların canına kast ettik. Milyonlarca ekmeği çöpe attığımız dünyada , birbirimize düştük. En ufak bir yanlış anlamayla kanlı bıçaklı olduk. Kimseye güvenemez olduk. Her şeyi sadece savaşla , topla tüfekle halledebiliriz sandık.

Hep bencil davrandık. Gerçekleri unuttuk. Amacımız olan güzelleştirmeyi , kendi umursamazlığımızda çirkinleştirdik. Her tarafa gösterişi , şatafatı yayıp evimizin mahremiyetini bitirdik. Okumadan sadece olanı alıp , yaşamayı seçtik. Gücü elinde tutanların kuklası olduk. Sebebi yine biz olduk. Çünkü haksızlığa boyun eğmeye alıştık. Baş kaldırmadık , kaldıracak bilgi derinliğimizde yoktu. Tek düze insanlar olarak , elimizdeki en büyük nimetimiz olan uslarımızıda kendi kendimize esir düşürdük. Evimizde artık bir köle olmuştuk. Her yerde sahte gülümsemelerle biraz daha köleleştik ,yalan dostluklarla biraz daha fakirleştirildik. Artık hiç bir şeyimiz kalmadı , bir zamanlar çalışmaktan terleyen avuçlarımızda. Gırtlağa kadar borca batırdılar. Her şeyin ortak sahibi olduğumuz bu evimizde , artık ekmek bulmak bile zordu...

Nereye kadar yırtıcılığa , gözü doymazlığa ve dünyayı sömürmeye devam edeceğiz. Milyar dolarlar kazanıp da ne yapacaksınız ki? Parayı mı yiyeceksiniz , ömrünüzü mü uzatacaksınız yoksa baki yaşamayı mı?

Hikmet Toprak