Yudumlaya yudumluya içine aldı bizi zaman..
Kimi zaman insafına kaldık,kimi zaman yok olduk.
Defalarca düştük,defalarca..
Ne hayallerimiz kaldı,ne düşündüğümüzde yüzümüzde kalan son tebessüm.
Bazen unutmak için çabaladık,bazen kulaklarımızı tıkadık.
Hep bir bahanemiz vardı.
Biliyorduk inanırsak daha çok düşerdik ve bu sefer ki hepsinden daha çok acıtırdı.
İnanmamayı seçtik bizde,görmemeyi.
Kalbimizin sesine bile sağır olmayı.
Oysa bir tek onu dinlememiz gerekirken.
‘’5 dakika soluklan’’ bile demedi bize hayat,ah belkide zaman.
Bazen gizlice semaya açtık avuçlarımızı,düşlediğimiz hayalleri tek tek istedik..
Sadece o zamanlar sağırlığımızı giderebildik.
Zor oldu hayata tutunmak,yıkık dökük hayatlardan sapasağlam çıkmayı denedik.
Olmadı yine beceremedik,elimize yüzümüze bulaştırdık daha çok.
Daha çok kirlettik kendimizi farkında olmadan.
Kimi zaman umursamaz biri olduk,kimi zaman sinirli.
Böyle olursak daha az yara alacakmışız gibi sanki.
Yine kazanıyordu,kahkahası kalbimize kapattığımız kapılardan geliyordu,biliyorduk.
Hep bir yol arayışındaydık..Ne istediğimizi biliyor ama salağa yatıyorduk.
Bir sabah deli gibi aşık olmak için güne başlıyorduk,daha gün öğlene varmadan kendi kendimize söyleniyorduk.
Günün akşamında elinde sigarayla boş boş düşünen bir insan oluyorduk..
Çabucak..
Hayatlarımız tek tek elimizde kalıyordu,başrolü BİZKEN oysa kii..
ama misafir kalmak işimize geliyordu.
İçimizde ki fırtınalara öyle bir sığınak yapmıştık ki çıkmak istemiyorduk.
Aynı gün içinde kabuğumuza saklanmamız gibi..
Kimden kaçıyorduk yada neyden kestiremiyorduk.
Hayattan mı yoksa kendimizden mi?
Canımızın acımasından mı,yoksa yenik düşmekten mi?
Mutsuz olmaktan mı,yoksa savrulmaktan mı?
Oysa ki farkında bile değildik;
Gün geçtikçe etrafımıza ördüğümüz o sert duvarlardan…

Kimi zaman duvarın tepesine çıkıp şöyle bir bakıyoruz;
Öbür tarafta beliren mutluluklarımız,üzüntülerimiz..Kısacası DUYGULARIMIZ.
hemen iniveriyoruz aşağı.
Küçük bir çocuk gibi duvara pusuyoruz,çaresizce.
Çarenin biz olduğunu bile bile.

YA BİR FİNCAN YUDUMLANAN OLACAKTIK,YADA YUDUMLAYAN…