Tebrikler kaybedenim. Sen kazandın. Sen bitirdin hiç olmayan bizi.Sen yıktın umutlarımı. Gördüğü herkesi sana benzetecek kadar aşık adamı sen soğuttun hayattan. Eğer aşk acı vermekse açık ara kazanan sendin.

Nasılsın kazananım? İyisindir umarım. Kazandığın için mutlusundur. Geride bıraktığın beni düşünmüyorsundur. Ben mi?

İyi değilim gidenim, alışmaya çalışıyorum.

Mutlu ol acım, bugün de seni düşünerek geçiriyorum günümü. Aklımdaki seçimleri kazanmışsın yine. Yanlış anlama sen değil, geride bıraktıkların. Acıtmıyorsun ama artık aklımı kurcaladıkça. Orada sana denk gelmiyorum artık, karşılaşmıyoruz. Senden kalan izler canımı acıtıyor. Yeni izler bırakmayacağın düşüncesi ağlatıyor beni kafamı yastığa koyduğumda. Nasıl olduğumu merak ediyor musun?

İyi değilim gidemeyenim, alışıyorum sadece.

Aynaya bakıyorum sonra. Kanatmadan öldürüşünü izliyorum beni, ruhumu. Yavaş yavaş katil oluşuna şahit oluyorum, içim kan ağlıyor. Dışıma susuyorum. Beni bitirsen de sesimi çıkarmıyorum ben sevgili. Sırf seni üzmemek için intiharımı izliyorum. Ne kadar gariptir bilir misin insanın ölüşünü görmesi? Sevdiği için ruhundan vazgeçmesi. Vazgeçiyorum ben sevmeyenim. Kaybettiğimi düşünmüyorum ama. Sen kazandın bu oyunu giderek. Ben ise daha bitiremedim, arkada bıraktığınım ben. Hep öyle kalacağım. Bitirmek istemiyorum; zaten hem bitiremem de seni. Seven sevdiğine kıyabilir mi hem, onu bitirmeye kıyabilir mi? Sahi sevgilim hiç sevmediğin için mi başlamadan bitirdin bizi, yoksa bitirmeye kıyamayacağın için mi başlamadın bize? Nasıl mıyım?

Boşluktayım, giderken arkanda bırakacağını düşünmediğin o büyük boşlukta.

İyiyim bırakanım, alıştım artık.