Mülteciyim.Belki kaçak belki değil.Mülteciyim.Kaçak yada değil.İki çocuk bi bebek annesiyim bebeği özellikle belirtiyorum ki bebeği olan bi anne merhametiyle okuyabilesiniz.Bu arada çocuklarım ve bebeğim de öyle.Eşim var tabi.Ama nerde bilmiyorum.Mütemadiyen özlüyorum onunda özlediğini bilerek özlüyorum. 

  Mülteciyim.Annem,babam, kayınpederim de varlar. Bilmiyorum ki kimbilir neredeler.Tek hissetiğim,his mi? Bu kelimeyi kullanmayalı uzun zaman oldu.Oda artık benim bu dünyaya yabancı olduğum kadar bana yabancı.

   Bi savaş kaçağıyım çocuklarım ve bebeğim de öyle.Eşim Deniz.Eşim esir töhmet altında. Polisler tarafından alındı.Avrupalı polisler.Aristokrat avrupa (!)Ama inanın eşim karıncayı incitmek şöyle dursun besler büyütür.Harbi adamdır.Hemen soracaksınız madem harbi adam neden kaçtı?Evet kaçtık doğru yalan yok.Hiç bi zaman olmadı.Zulümden kaçtık, despotluktan,haksızlıktan, canhavlinden.Savaş yok, şavaş iki ülke arasında olur yada iki muhalif grup arasında. Birkaç ülkenin birleşip karşı ülke kendini savunamaksızın, halka inerek çocuklara inerek bomba yağdırması savaş olamaz. Bunlara göz yuman insan da olamaz gerçi neyin davasındaysam?İnsanlığı onlara öğretecek değilim ya. 

  Bebeğimin adı Deniz.Doğumuna Deniz şahit olamadı.Ama deniz şahit, gök şahit yer şahit yaratıcı zaten şahit.Şahit olmak.Avrupalılar da, sözüm onlara, bunlara göz yumanlara. Ama nedense bunlara göz yumduklarını düşünmüyorum.Onlar da anne , bebekleri var okula giden çocukları var bizim bu hakkın elimizden alınmasına göz yumduklarını düşünmek istemiyorum.Belki de onların bile güç yetiremeyecekleri şeyler vardır ilah değiller ya .Entellektüel iyimserliğe karşı politik gerçek.. Anlamıyorum davalı da onlar davacı da.Davayı kimse üstlenmiyor ama hapsolan biziz anlayamıyorum.Ve anlayamadığım bi başka şey de bizim onlara ne yaptığımız.Bunca yapılan karşılıksız olacak değil ya .Karşığını almayacaklar değil ya?

  Mülteciyiz evet aslen hepmiz mülteciyiz.Hepimiz dünyalıysak mülteciyiz.Tek farkımız belki oda belki, biz mülteciyken yaşayarak ölüyoruz, sizler ecelle.Ecelin ölümün önüne geçtiğine şahit oldunuz mu? Buna herkes olur.Ölümün ecelin önüne geçmesine ? Buna herkes olamaz.Geçer.Hayır O'na isyan değil, O'na isyan asla olmayacak.Ölümüm mülteci olmamsa ki öyle ecel ölüme yenik düştü. Ben ve çocuklarım, Deniz de öyle zaten biz mülteciyiz değil mi.Değil mi ki yaşama hakkını bize insanlar veriyorlar.Değil! Yaşama hakkını yaratıcı verir yalnızca yaratıcı şükür ki yaratıcı.

  Derdimi anlatabilecek kadar dil öğrendim gittiğim ülkede.Kabullenemediklerimi anlatamadım.Hayır kelimeler aklımda, dile gelmiyor.Deniz altı yaşında.Denizden haber yok halen.Ama geçenlerde biriyle tanıştım hala unutamıyorum şaşkınlığımı bi polisle,bana yardımcı olabileceğini söyledi eşim konusunda.Yardım mı? Histen sonraki unuttuğum bi kelime daha .Polisler yardım etmezdi ki bize, öyle kanıksatıldı.İnanın tamam diyemedim.Sonra elime bi numara tutuşturdu.Belli ki gitmesi gerekiyordu.Şaşkınlıktan konuşamayan beni beklemeyecekti ya. 

  Çocuklarım büyüdüler.Bize evini açan emekli Rıfkı amca Allah ondan razı olsun,çok iyi adam.Kira istemem dedi.Bana Kuran öğret yeter.Sübhanallah.Çocuklarımın masraflarını ülke karşılıyo bi daha sübhanallah.Zaten Allah her şeyden münezzeh.

  Deniz arada babasını sormuyo değil.Geçiştirmiyor değilim.Mutlu muyuz yada hayattan artık böyle bi beklentim var mı kestiremiyorum sorgulayamıyorum da çocuklarıma da öğrettim bunu, cevabı olmayan şeyleri sorgulamamalarını.Komşularım 'gün' diye bişey yapıyorlar beni de çağırıyorlar bi Kuran oku da dinleyelim diyorlar.Bazenleri demeyi de ihmal etmiyorlar 'kızım sizin şu gelenler ülkemizde rahat durmuyorlar '. İnsan işte diyorum rahat da durmaz zulüm de yapar kucak da açar.

   Öyleyse teşekkür borcum var!Bize her türlü imkanı veren ;umudumuzu, hislerimizi, hayallerimizi geri veren bu ülkeye, Rıfkı amcama, Saliha gibi tonton teyzelerime, çocuklarıma anne sıcaklığını aratmayan Funda öğretmene,sabah uyandığımızda kapımıza yiyecek bırakan kim olduğunu bilmediğim Ömer gibi şahsa,bana çocuklara ingilizce öğretmem için teklif getiren dostuma,polis beylere,bakkal amcalara,hep iyi olan ve hep iyi kalacak dünyayı belki de bu ülkenin insanları kurtaracak olan dostlara sonsuz teşekkürler. 

  Ben çocuklarım ve gözümde hiç büyümeyen bebeğim mülteciyiz.Mülteciliğimizi unutturan hatta ve hatta bu yazıyı yazarken yeni hatırıma getiren insanlara çok teşeşkürler.Yurdumu aratmayan yurdumun güzel insanlarına dev teşekkürler.