Gözlerinin Şavkı Vuruyor

Sebepsiz bir hüzün alıyor beni bu akşam
Bilmem, içim şimdi sensiz neylesin.
Kendimi idam mı etsem gözlerine bakarken kirpiklerinde?
Yoksa deniz gözlerine mi bakarken boğulsam renklerinde?

Boğulan, tutuşan, idam ederken nasıldı biliyor musun 
ilahi tutuşan bedenim! Nasıl acı çeker bir beden!
Nasıl ağlıyor bütün uzuvlarım sensiz. Iraklar girse aramıza ne yazar sevdanın düştüğüm yol arasındaki mesafelere.
Bu gece, şimdi hatta şimdi seni düşünen beynim
beyaz perde çekiyor sensiz yaşadığım kaprislerime. Artık olmuyor,
olamıyor seni düşünmem.
Mecburum işte düşünmeye.

Çünkü gecelerime gözlerinin şavkı vuruyordu 
Ve
sensiz kalbim ölü toprağa çoktan gömüldü.
Kalpten geriye kalan ise 
seni düşünen,
sızlayan kemiklerim.