Asıldı yine kalemimin özgür bayrakları gökyüzüne

Beyazlara bürünmüştüm oysa 

özgürlükte seni tanımak için

Hançer vurdu

gökyüzünün karanlığındaki

hırçın şimşekliğin

Doyamadım uçmaya kanadı kopartılan

bir güvercin gibi.

Her yağan bir yağmur damlası gibi

umutla dolmuştu içim

Yüreğim, ezelde meydan okudu

rahat yaşamam için 

Umut ışıkları sarmıştı oktan

öldüğümde 

ruhumdaki bedenim!