Beşinci mevsimim (aşk!)

Ölüm meleği eskimiş kanatlarında taşıyor seni.

Melekler ağlıyor gökyüzünde

Rüzgar, ağaçlarla sevişircesine esiyor

ağlama dercesine tıkıyor meleklerin ağzını.

Göremez artık seni hiç kimse.

Ölüsün çünkü;

kör bir çıplaklıkla

adeta bir şarap mahzeninde

beyaz mermerlerle dolu bir yığın içinde.