Güven kaybını babasıyla yaşamış bir kızdı Rümeysa..Bu yüzdendir ki ne sevilmeyi bildi ne de güvenmeyi yaşamı boyunca.Sevmenin ise bir tek yolu vardı onun için..Allah için sevmek...
Lise çağlarında tam intihara meyl'ederken kalbinde Allah korkusu ile ürperdi.Gecesi ağlamakla geçti."Allah'ım ne olur canımı al.Bir tek Sen varsın Rabbim,yanına al."diyor ve ağlıyordu..Böyle geçti günler..Bir sabah evine girdiğinde hiç görmemesi gereken bir manzara ile karşılaştı.Bütün dünyası yıkılmış dayanacak bişeyi kalmamıştı..Bi kızı babası terkederse kim yanında kalırdı ki..Ağlamaları ve feryatları arttı.Acizliğini hissetti iliklerine kadar.O gece yine ağlayarak uyuya kalmıştı.Rüyasında bir ses ile ürperdi."Heybeni doldur da gell " uyandığında sabah ezanı okunuyordu,kalktı abdest aldı,durdu Huzur'a.El açtı Rahman'a "Rabbim bir yol göster bana,göster ki rızanı kazanabileyim, göster ki aldığım her nefes ve attığım her adım Senin Rıza'n istikametinde olsun.."
Duasına devam ederken bir gün duası ile karşılaştı.Sonraki hayatı ise öncekinden çok farklıydı.Güvenmeyi öğrendi yeniden,kardeşim demeyi insanlara yürekten,Allah için sevmeyi en önemlisi..Artık ne adım atarsa Hak için atma gayretindeydi yanındaki hayırhahları ile beraber...
Yıllar geçti,üniversiteyi kazandı,cihat etme hayali ile koşar adım gitti gurbete,hayaline çok yaklaşmışken nasip olmadı..Son sınıfa gelmişti,kimseye kalbini açmamış ve kimseye güvenememişti çünkü onun için babası giderse,her erkek gidebilirdi...Derken birini tanıdı,nasip bu ya kalbine düşüverdi bir ateş ama harama yaklaşmak bile yakışmazdı Rümeysa'ya...Birini bu kadar sevebileceğini bilemezdi,hem de görmeden...Olmayacak bir sevdaydı,belki de imtihan...
Mezun oldu ve döndü geriye,zaman hızlıca akıp geçse de bi eksiklik vardı..Bugün mü? Bugünse karşısına sevdiği adam çıktı.O da gitti sanmıştı Rümeysa ama yanıldığını anladı..Söylemek istedikleri ise kalbinde,gözyaşında kaldı.Bazen kendimizden çoktan vazgeçmiş oluruz,bazen çoktan Hak için yaşama adına söz vermiş oluruz,bazen kavuşmalarımız Cennet'e saklı kalır.Bazen çok sevsek de yalnızca kalpte kalır..
Bu yazıya 5 yorum yapıldı.
Kader'e uzattığı Dil'i geri çekmeli İnsan..
Vaktin adı kaybediş.. Vaktin adı yeniliş..
Elveda , siretinde cennet barındıran amenna''larım..
Elveda , masumiyetini yitirmemiş çocuk yanım..
Ve merhaba yeni günahlarım..
'' Dayanamıyorum artık. Gök mavisi gözleri benden başkasına bakacak teklifine hayır dersem. İlk aşkım , ilk heyecanım o benim.. Kaybedemem.. İçimi ısıtan tebessümünü görmezden gelmek için amâ olmam gerekir.. Kalpleri birbirine ısındıran ALLAH değil mi hem ? Cayır cayırım ben ! '' diye başlamış günlüğümü buldum hatıralar arasında. Şimdi başkası ile evliyim ve Mutluyum.. Düştüğüm hatalardan kurtulmam yıllarımı aldı. Kader ve keder arasındaki çizgide mekik dokuduğum zamanlarda elimden tutan KURANın yazarı RABbe hamdolsun."
Hatalar bir kereden birşey olmaz diye başlar ve başladığıyla kalır. Bunu görmek için neleri feda ettim. Yaradanın razılığını geçip , görmezden gelip Yar'a ulaşmak ; Nefsi ahmaklıktan başka birşey olmasa gerek. İçi cehennem dolu Zina'nın.. Ömürlük pişmanlıklar yüklendim sırtıma vaktiyle , şimdi Secdelerde sabahlarım.. Sabahlarım ama ulaştığım lezzet doyumsuz gelir , Aldığım tadın hakkını vermek için daha çok gözyaşı dökmem lazım..
Ve Sen .. Battığın batağı Gül bahçesi gören kardeşim. Biriyle hayatını birleştirdiğinde mi geçmişine Tövbe edeceksin ? Şimdi değil dahaa.. Şimdi değil dahaa.. Ömür kumaşını biçmiş gibisin , viranesin. Yarınların hep yarını var , bugün Aaaf demeye ne dersin ?
Ömür ; takvim yaprağından elini eteğini çekmekle meşgul iken biz yeni hikayelerin , kendi hikayelerimizin başkahramanı oluyorduk.. Hüzünlü günleri yad ederken tebessümün kıymetini öğreniyorduk. Kaybettiğimiz imtihanlara ağız dolusu 'ahh'lar döküyorduk ve eziliyorduk ALLAHın sabırsızlığımıza rağmen nasib ettikleri karşısında..
Kıymetini Bil İmtihanların’ın..
Diren.. Uyan.. Yan.. An.. Harf harf , hece hece , vücudundaki zerreler adedince de ; Rabbi inni mağlub , Fentasir ya Erhamerrahimin..
--------------
Kalemine sağlık azizim..
İnsan arar..
Bazen bulur, bazen buldum zanneder,
Bazen buldum zannetmişken bir imtihanla kaybediverir..
Aradığını bazen bir çif gözün derununda bulur,
Bazen kaybeder kendisini insan,
Bir çift gözbebeğinin ta içinde...
Bazen yıllar sürer bir gözün kapısından içeri girmek, bazen bir an..
Ve o imtihanı verenler o kapıdan içeri girip,
O gönülde bir ömür misafir olur..
Gözler ki aşk kapısının tokmağıdır, gözler ki aşkın kapısıdır...
Girmesini bilene...
Koşmak yok peşinde GünAhların !
Uyandırsın Ayet'ler Ümmeti ,
Bitsin artık yalanlar.
Kandırmak yok benliği ,
Haram'ı Ak gösteremeyecek artık Şeytan ,
Toplanın gidiyoruz Secde'ye !
Dirilecek öldürdüğümüz İman Pişmanlıkla ,
Kul olmaya geldik biz !
Layık olup gideceğiz Muhammed Mustafa'ya.
Cennet isteyeceğiz ,
Cemalini nasib edecek Vermesi büyük ALLAH..
Bir uyanış ,
Bir de yanış ihtiyacımız olan..
Ahh diye başlayacağımız lakin sonunu getiremeyeceğimiz birikmişliğimiz var. Gırtlağa kadar dayanmış her cümle sükutu yırtıp kainatta yankılanmak istemekte. Biz ise sıkı sıkı Sabrın kollarına sarılmış vaziyette ALLAH ile beraber oluşumuza devam etme gayretindeyiz. 14 asrın sonunda değişen sadece ACI'ların şiddeti. Zulm muhakkak ki var , olacaktır da. Biliyoruz. Hayat yolculuğunda ayağına diken batmışlar , önüne set çekilmişler hep İman edenler değil miydi zaten ?
Kaybetme acısıyla tanıştığım günden beri ayrılmıyorum SECDE'den,
Sıkı sıkı tutunuyorum RABBİme..
Huzurda buluyorum Huzuru ,
Ve sonu olmayan bir kurtuluşta görüyorum kendimi..
Sevda dedim, bilir misin,
Göze almak ölümü.
Sevda dedim, öyle değil,
Hiçe saymak bir ömrü.
Sevda dedim, terketmek,
Ana, baba, kardeşi,
Eşi, dostu, arkadaşı,
Yâri, yâreni.
Sevda dedim, bilir misin,
Vazgeçmek maldan mülkten.
Sevda dedim, öyle değil,
Değişmek dipten kökten.
Sevda dedim, bilir misin,
Ömrü mevzide geçmek.
Sevda dedim, öyle değil,
Allah'ı tek yâr seçmek.
Hey Sen! Hadi yorum yap...
Cevap yazdığın kullanıcı: Fatih Emre