Hiç beklenmeyecek asla dönmeyecek kişileri beklemekle geçiyor ömrümüz.. Bu hayatı bize verilen bu ömrü boşuna harcıyor gibiyiz bazen aslında.. Bazen bir hiç uğruna siliniyor bütün hatıralar birdaha dönüşü olmayacağını bile bile siliyoruz herşeyi. Bazen herşey kendiliğnden kayıp gidiyor ellerimizden,avuçlarımızın arasından işte işte sırf bu yüzden elimizi veremiyoruz kimseye çünkü ne zaman biri elimizi tutsa kolumuzu bile kapacak duruma geliyor getiriyoruz aslında..Özlemek bile ölüm gibi şu sıralar ne zaman özlesem seni nefesim kesiliyor,ne zaman aklıma gelsen aklımı yitirecek gibi oluyorum,ne zaman gözümün önüne gelsen orada kalmak istiyor başka yerlere bakmak istemiyorum,ne zaman ismin gelse dilimin ucuna susuyorum susuyorum çünkü başka hiç birşey gelmiyor elimden, yüreğimden, dilimden özlemek demiştim ya artık bu özlem sana duyduğum bu hissin yanında özlem bile hafif kalıyor bazıları özlemez bazıları özlenmez diğer özleyen kişilere ayıp olur bazıları özlemek yerine ölmek ister. Beklemeyin kimse beklenecek gibi değil, kimse beklenmeye değer değil. Giden giden keşke biraz olsa düşünebilse arkasında bıraktıklarını biraz bile olsa sızlayabilsede vicdanı gitmek için ayağından geleni değilde kalmak için elinden geleni yapsa.. Giden, gidenler keşke hep giden olmak yerine kalan olsa kalan olabilse.. Giden, gidenler keşke hiç gitmese de kalanlar yaşarken ölmek ne demek bilmese, bilmeseler..