Özlem.. Nasılda iç burkan bir duygu. Boğazda düğümlenen, kendini çıkmazda hissettiren.. Nasılda boğar olduğun yer seni. Gitmek istersin. Hemen, şimdi.. Ama malesef elinde olmayan şeyler vardır. Bu her zaman da böyle olur. Bu yüzden hissettiğin duygu özlemdir ya zaten. Istediği an görebilme imkanının olduklarını özler mi insan. Özledim.. Hem de çok.. Elimde olmayan şeylerden dolayı göremediğim sevdiklerimi özledim. 

Zaten ne zaman yanımızdalarken bildik ki kıymetlerini. Onlardan uzaklaşınca anlıyoruz hep ne kadar değerli olduklarını. Şimdi yanımızda olsalar neler yapardık mutlu etmek için deriz hep. Ama bitince ayrılık, kavuşunca birbirimize, iki gün sonra döneriz yine eski halimize. Ama hiç söylemesekde birbirimize, her zaman biliriz sevildiğimizi..

Zaman. . Ama zaman bir gün bir yerde yine ayırır bizi ve yine aynı hisler aynı duygular sarar ruhumuzu. Ne kadar uğraşsak da bu hep böyle devam eder. Elinden bir şey gelmediğini anladığın an tek bir söz dökülür dilinden. HAYAT..!