Bazen öyle derin duygular yaşarız ki, iyi ya da kötü bu duygular bizi hiç bırakmayacak sanırız. Bi ömür hissedecekmişiz gibi içinden çıkamayız. Sonra bir an gelir ve her şey biter. Hiç yaşamamışcasına unuturuz her şeyi.

Bazende öyle unutulmaz anlar yaşarız ki zaman dursun o gün geçmesin isteriz. Bu duygular, yaşananlar hemen geçip gitsin dediğimiz durumlarda, aleyhimize işleyip geçmeyen zaman, yine aleyhimize işleyerek bu kez tam tersi hızla akıp gider. Işte o zaman da o günü, o anları bir daha yaşayalım isteriz ama zaman geri gelmediğinden yaşananlarda gelmez.

Zaman.. Ne zaman lehimize işleyecek, ne zaman yüzümüzü güldürecek ya da biz ne zaman yaşadığımız anların kıymetini bilmeyi öğreneceğiz. Sanırım bunu hiç bir zaman başaramayacağız. Hep yaşadığımız kötü zamanlara geçti diye şükrederken, güzel zamanlara hızla geçti diye üzüleceğiz.

Ama her seferinde hızlı ya da yavaş zaman bir şekilde geçiyor. Ve iyi ya da kötü yaşananlar geride kalıyor. Bazen unutmayı, unutulmayı hiç istemesekte. Bence insana verilmiş bir lutuf bu. Mutluluklar neyse de acıları ilk günkü tazelikte yaşasak bir ömür nasıl geçerdi düşünsene.