Boğazımdan içeri akıyor,

Döktüğüm son gözyaşı

Yarım damla kalıyor içerimde

Sisli gündüzlerime uyanıyorum

Ağlıyor birbirine tutunmuş bulutlar

Saat sabah üç,

Daha aydınlanmadan boş sokaklar

Yanıyor sarı solgun lambalar

Dinmiyor gönlümün hissiz karanlığı

Sönmüyor gecenin dinmeyen karası

Gün azalıyor yalnızlığımla

Yatağım soğuk aşikar,

Ufkumu sürüklüyorum bilinmeze

Yalnız dünyamda gecem eşkıya,

Gündüzlerim palavra